Na een hele spannende tijd zijn ze er dan.
Een wolfsgrauwe reu (410 gram) en een wolfsgrauwe teef (310
gram).
Lotte begon op donderdagochtend de 62ste dag met
een goed verlaagde temperatuur. Ook aan het gedrag was goed te merken dat ze
zich aan het voorbereiden was op de bevalling!
We wisten dat er maar twee pups in zouden zitten en dat het
best eens een tijdje zou kunnen duren dus al heel fijn dat ze vanzelf netjes
optijd is begonnen met de bevalling. Als we kijken naar hoe het met het vorige
nest is verlopen had ik ze dezelfde avond of nacht verwacht.
De tijd verstrijkt met veel genestel en gehijg en gepuf. De
hele nacht eigenlijk nog vrij rustig op het regelmatig hijgen na. Pas de
volgende ochtend begon het serieuzer te worden.
De eerste was al gelijk lastig. Na een lange tijd persen
heeft de dierenarts inwendig gevoeld en de pup bleek in een stuit te liggen. Na
twee uur persen stonden we eigenlijk op het punt haar mee te nemen naar de
kliniek voor evt een keizersnede en toen kwam hij er ineens uit. Het reutje een
beetje suf maar ging gelijk richting de melkbar waar de melk al gewoon
uitloopt.
Na een pauze van twee uur kwam het teefje er eigenlijk
redelijk vlot uit. Alleen bleek de
navelsteng gescheurd dus zo snel mogelijk afbinden. Ze was duidelijk een stukje
kleiner dan de eerste maar wel heel levendig. Alleen wou ze niet aan de tepel.
Na wat gedraai van lotte met haar naweeën nog een tijdje geprobeerd en ze wou
gewoon niet zuigen. Misschien teveel bloed verloren? Of is er iets anders aan
de hand? Geen zuigreflex? Even proberen met een flesje maar daar ging ze ook
niet op zuigen. Tja wat dan te doen? Met een maagsonde wat melk ingeven in de
hoop dat ze wat levendiger zou worden en de rest vervolgens wel zelf af zou
kunnen.
Het vervelende is ook nog dat als ze het niet zou redden de
ander alleen over zou blijven, iets wat je eigenlijk niet wilt. Dus toch maar
blijven proberen, af en toe lijkt het hopeloos maar op bepaalde momenten weer
wat levendiger dus weer hoopvoller. Maar het mocht niet baten, zaterdagmiddag
kreeg ze steeds meer moeite met ademhalen en om 17.30 uur heeft ze
waarschijnlijk melk overgegeven (1.5 uur na de voeding.)Daardoor kwam het haar
neus en mond uit en door de ademnood is ze heel snel in mijn armen overleden.
Het is verschrikkelijk, alle moeite voor niets geweest maar
het is zo. Het mocht niet zo zijn en het is niet altijd eerlijk. We zijn nu
gewoon heel blij dat lotte het goed doet en dat er geen keizersnede is geweest.
Nu even rust en maar genieten van het kleine hummeltje.
Nu ligt lotte rustig met haar zoon die gulzig drinkt en
lekker bij mama opkrult. Hopelijk blijft hij het goed doen en wordt hij een
prachtige grote en vooral lieve saarloos!!
De opvoeding zal wel lukken met zo’n geweldige mama en grote
zus pleun.
Zo te zien is Lotte in ieder geval heel blij met haar zoon!!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat jullie, ondanks het verlies van het teefje, toch kunnen genieten van een blije Lotte en een prachtige pup! En van grote zus Pleun natuurlijk!
Heeft ie krullen?
Carin
Volgens mij heeft hij geen krullen, hij is ook heel grijs, misschien nog wel grijzer dan pleun oftewel ik zie weinig bruins er tussendoor. Het teefje wat op de foto vooraan lag had wel een wat wolliger vachtje met een beetje slag dus dat was meer een typje zoals lotte geweest.
BeantwoordenVerwijderenHet zal vast een prachtige kerel worden, maar dat is even afwachten!
Altijd naar als het niet goed verloopt.Gelukkig heb je nog een ventje over en dat gaat prima hoor 1 pupje .Kan je er wel ten volle van genieten en is heel anders als een nest.
BeantwoordenVerwijderenGeniet maar van hem,samen met moeders.